ವಿದಾಯ ಹೇಳುವ ದಿನ ಅವನ ಆಟೋಗ್ರಾಪ್ಹ್ ಪಡೆಯಲು ಹೋದಾಗ ಆತ ಎಂದಿನ ನಗುಮುಖದಿಂದ ನೀಡಿದ್ದ. ಆಕೆ ತನ್ನ ಆಟೋಗ್ರಾಪ್ಹ್ ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಚಾಚಿದಾಗ
"ಒಮ್ಮೆ ಮನತುಂಬಿ ನಕ್ಕುಬಿಡು, ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ಅದಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡ ಆಟೋಗ್ರಾಪ್ಹ್ ಬೇರೊಂದಿಲ್ಲ" ಅಂದಿದ್ದ.
ಇಬ್ಬರು ನಕ್ಕಿದ್ದರು. ನಗುವಿನ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರ ಕಣ್ಣುಗಳು ನೆನೆದದ್ದು ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ತೋರ್ಪದಿಸಲಿಲ್ಲ .
ಅವಳ ಮದುವೆಯ ದಿನದಂದು ಒಮ್ಮೆಲೇ ಆತ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾದ. ಅವಳ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮಿಂಚು ಮತ್ತು ಮಳೆ. "ಎಲ್ಲಿದ್ದೆ ಇಲ್ಲೀ ತನಕ" ಮನಸ್ಸು ಕೇಳಬೇಕೆನಿಸಿತು. "ಬನ್ನಿ ಯಾವಾಗ ಬಂದಿರಿ? ಊಟ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ ಹೋಗಬೇಕು" ಅಂದು ಸಹ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿದ್ದುದು ಬಾಯಿಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲ.
ಪೋಸ್ಟ್ಗಳು
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ